Daisy i Cesarz - Dorota Ponińska

 

Przez całe życie Daisy jest pacyfistką i kosmopolitką, otwartą na wszystkich ludzi i wszystkie narody. Uważa Europę za piękny, wspólny dom, z radością odwiedza różne kraje i zawiera w nich znajomości i przyjaźnie. Jak ma się odnaleźć w podzielonym nagle świecie, który każe jej widzieć wrogów w dotychczasowych przyjaciołach?

Sięgając po książkę „Daisy i cesarz” spodziewałam się, że Dorota Ponińska odkryła coś, czego dotychczas o Marii Teresie Oliwii Hochberg von Pless nie wiedziałam. Sądziłam, że mowa będzie o relacji romantycznej pomiędzy wymienioną w tytule dwójką, o co księżna von Pless wielokrotnie  za życia była pomawiana. Z ulgą mogę jednak napisać, że nie taki był zamysł autorki i prawdę powiedziawszy według mnie w tej powieści to nie cesarz wiedzie prym. Jego rola jest tu zupełnie inna. Postać Wilhelma II ma za zadanie stworzyć wiarygodny kontekst historyczny. To dzięki tej relacji, a także samemu otoczeniu cesarza możemy się przekonać o tym, jaką osobą była główna bohaterka.

„Daisy i cesarz” jest raczej opowieścią o kobiecie, która wyprzedziła swoje czasy. Koncentruję się na jej otwartym umyśle, kreatywności i bezsprzecznym uwielbieniu ludzi i świata. Pani na zamkach w Książu i Pszczynie miała rzadką umiejętność zjednywania sobie osób z różnych środowisk, kultur i narodowości. Oceniała po czynach, nie bała się iść pod prąd w sytuacjach, w których kobieta najczęściej powinna stanowić piękny, ale niemy dodatek do elokwentnych dyskusji toczonych pomiędzy mężczyznami.

Dobrze oceniam sposób, w który Dorota Ponińska opowiada o Daisy. Jest to narracja dość wyważona i pełna szacunku do osoby, która sama nie może się już wypowiedzieć. Oczywiście wybrana forma powieści ma swoje prawa i wiąże się nieodłącznie z koniecznością własnej interpretacji dokonań głównej bohaterki, jednak czytając nie czułam się zniesmaczona czy zirytowana. Ponińska wspomina o trudnych chwilach w życiu brytyjskiej arystokratki, jednak najbardziej naświetla momenty, które sprawiły, że na stałe wpisała się ona w historię Polski. Cieszę się, że tak się stało i jej dokonania nie nie zostały zepchnięte na drugi plan.

„Daisy i cesarz” to historia napisana w duchu naszych czasów, ponieważ doskonale wpisuje się w trend herstory. Moim zdaniem jest to powieść przeznaczona dla osób, które o Daisy nie wiedzą nic lub dotychczas posiadały znikomą wiedzę na ten temat. Będzie to doskonały wstęp do dalszych poszukiwań i (być może) fascynujących podróży do miejsc, które były jej tak bliskie.