Kaligula. Wyznania szaleńca - Michał Kubicz

-
Gaius Iulius Caesar Germanicus, cesarz rzymski.
Stoi przed Wami oddzielony grubą szybą dzielących go wieków.
Spotykamy go krocząc drogą historii, przerzucając się kolejnymi wiadomościami ze szkolnych podręczników.
Tyran, morderca, dręczyciel. Idziemy dalej.
Wieki mijają, kolejne wydarzenia przysypują naszą pamięć. Ślad jednak pozostaje głęboko w pamięci, tak samo jak jednoznaczna ocena tego człowieka.
Bezwzględny morderca, szaleniec, dręczyciel.
Czy Kaligula powinien otrzymać od współcześnie żyjących szansę na oświetlenie jego życia z innej niż dotąd strony?

„ - Boję się...-wyszeptał młodzieniec - A miałem nadzieję, że uwolnię się od tego uczucia na zawsze.
- W tej Rodzinie i w tym mieście nigdy nie będziesz pewien dnia ani godziny”.

Zło, które wyrządził innym kładzie się na historii głębokim cieniem.
Gdzie jednak są ci, którzy odcisnęli na nim swoje piętno?
Uczucie strachu o własne życie towarzyszyło mu od wczesnej młodości. Narastało z każdym kolejnym wydarzeniem, nauczyło nie ufać nikomu i wszystkich mieć za nic. Straty, z którymi musiał się zmierzyć były bardzo dotkliwe i przywarły do niego z nieodwracalną mocą. Ktoś, kogo zniszczono na starcie otrzymał ogromną broń-władzę.

- Jesteś dobrym człowiekiem - rzekła wreszcie.
Spojrzał na nią zaskoczony.
- A co to jest dobroć?



Kaligula miał swoją szansę, aby żyć przyszłością, unieść się ponad zadane razy. Nie zapomnieć, ale wybaczyć. Spoglądać przed siebie, budując przyszłość swojego narodu.
Kto jednak pomyśli, że miał dokonać tych wielkich rzeczy mając dookoła fałszywych pochlebców... Ludzi zbrukanych krwią jego najbliższej rodziny?
Nikt z otoczenia cesarza nie przeciął węzła kolejnych absurdów i nieszczęść. Nikt z wysoko urodzonych nie sprawił, aby zło zostało przerwane. Własne interesy i służalczy konformizm sprawiły, że Kaligula poczuł się wszechwładny.
Do dnia dzisiejszego przetrwały jedynie dowody świadczące na niekorzyść Gajusza Cezara zwanego „Bucikiem”.
Choroba, zwątpienie i samotność w kolejnych wyborach nikogo już nie obchodzą.
Michał Kubicz spojrzał na Kaligulę ze świeżej perspektywy.
„Wyznania szaleńca” są fantastyczną powieścią, napisaną z wielkim rozmachem i dbałością o prawdę historyczną. Chciałabym, aby po tę książkę sięgnął szczególnie ten czytelnik, który ma tendencję do jednoznacznego oceniania przeszłości.
Nie mamy pewności jak było naprawdę, jednak powinniśmy mieć świadomość, że i nasze losy mogą być kiedyś podobnie wąsko ocenione... Każdy czas ma swoje motywacje i prawa i z całą pewnością nie wszystko pozostanie dla potomnych czarno-białe...
Jeśli dotychczas unikaliście powieści historycznych, dajcie szansę „Kaliguli” Michała Kubicza.
Interesująca, wielowymiarowa książka unikająca uproszczeń i schematyzacji.
Otwarta na ludzi myślących i lubiących mieć własne zdanie.
Ofiara, czy kat?
Sprawdźcie sami.













Dzień dobry! Witam Państwa serdecznie w miejscu, gdzie pierwsze skrzypce gra moja największa pasja – literatura. Kocham czytać. Książki pomagają mi przetrwać trudne chwile, ale i są ze mną w momentach radosnych, kiedy oddycham pełną piersią. Dzięki obcowaniu z innymi ludźmi o podobnych zainteresowaniach czuję się szczęśliwa i spełniona. Blog Pod Małym Aniołem to przestrzeń dla ludzi życzliwych, lubiących siebie i świat. Każdy pozostawiony w postaci komentarza ślad niech będzie dowodem na to, że literatura łączy, a nie dzieli. Mimo różnic niech w magiczny sposób sprawia, że chcemy się rozwijać i wciąż na nowo definiować naszą rzeczywistość. Zapraszam w tę podróż wszystkich lubiących czytać. Dobrego dnia:-) Kasia Łukaszczyk

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Deficyt niebieskich migdałów - Agnieszka Zakrzewska

-
Obraz
Gubiła mnie rutyna. Łaknęłam niepowtarzalności. Cierpiałam na permanentny niedobór życia. Na wieczny deficyt niebieskich migdałów. Agnieszka Zakrzewska w posłowiu swojej powieści „Deficyt niebieskich migdałów” napisała, że każdy z nas posiada swoją bliźniaczą gwiazdę. To niezwykle intymne i poetyckie stwierdzenie mocno złapało mnie za serce. Chcę wierzyć, że w tych słowach jest chociaż krztyna prawdy. Powtarzalność losów, z której zaczynamy zdawać sobie sprawę dopiero na pewnym etapie życia jest naprawdę niezwykłym, ale i szokującym przeżyciem. Chłonąc kolejne dni, szczególnie w okresie adolescencji, zwykliśmy czuć całym sobą wyjątkowość tego, co nam się przytrafia. To normalne i dobre, że mijamy na swojej drodze kolejne przystanki i zostawiamy na nich cząstkę siebie. Pozytywne jest także to, że im jesteśmy starsi, tym częściej odczuwamy potrzebę, by przysiąść i rozejrzeć się dookoła. Gdy wzrok przyzwyczai się do sięgania poza własne ego, rozum odkrywa, że każdą najpiękniejszą, ale i ...
Czytaj więcej

SERIA : Wydziedziczone. Tom 1-3. Gorzej urodzona. Niespełniona miłość. Tajemnice z przeszłości - Mirosława Kareta

-
Obraz
Rozpoczynając lekturę sagi pod tytułem „Wydziedziczone” nie miałam żadnych oczekiwań. O Mirosławie Karecie usłyszałam po raz pierwszy w dniu otrzymania propozycji patronackiej i dopiero po zapoznaniu się z krótką notą biograficzną stwierdziłam, że istnieje spora szansa, iż jestem idealnym odbiorcą tych książek. „Wydziedziczone” to seria, która z całą pewnością nie została stworzona według żadnego aktualnie modnego szablonu. Po pierwsze, akcja została umiejscowiona na przełomie XIX i XX wieku, co stanowi przyjemną odmianę od powieści poruszających wątek drugiej wojny światowej eksploatowany ostatnio do granic mojej czytelniczej wytrzymałości. Po drugie, Mirosława Kareta w swoich podziękowaniach wieńczących trzeci, ostatni tom pisze tak: Przedstawiając fakty i ludzi, starałam się nie nadużywać prawdy historycznej i zachować wiarygodność. Dlatego wiele dialogów w książce stanowią cytaty lub parafraza źródeł pisanych. Uważam, że ten zabieg pozwolił na stworzenie wyjątkowej przestrzeni do ...
Czytaj więcej

Sztorm - Daria Kaszubowska / SAGA KASZUBSKA tom. 1

-
Obraz
Czasami zdaje się, że ludzie są źli. Ale potem mamy okazję poznać ich bliżej i widzimy, że wszyscy jesteśmy tacy sami, tylko okoliczności były złe. Ksiądz Stanisław Kujota zaproponował niezwykle trafne znaczenie rzeczownika Kaszuby . Według niego to „wody niezbyt głębokie, wysoką trawą porosłe” . Jest w tym stwierdzeniu coś ulotnego, przemawiającego zarówno do umysłu jak i do serca. Dokładnie tak samo jest z najnowszą powieścią Darii Kaszubowskiej. „Sztorm” jest jak młode drzewo, które zostało posadzone w miejscu, gdzie gleba jest żyzna, a powietrze krystalicznie czyste i rześkie. Jeśli tylko ta literacka „sadzonka” otrzyma wsparcie, wyrośnie wysoko ponad ludzie głowy. Potencjał tej sagi jest po prostu bezdyskusyjny i mam nadzieję, że czułe ręce autorki i wydawnictwa sprawią, że rozwinie się na miarę czytelniczego hitu. Historia Kaszub jest niezwykle bogata i stwarza fantastyczną przestrzeń do snucia długiej i ciekawej opowieści. Nie brakuje w niej dramatycznych momentów, ale i chwil ...
Czytaj więcej

Trzy kobiety - Joanna Jax

-
Obraz
- Zobaczysz, Lucynko, kiedyś wszystko się zmieni. Każda kobieta godna jest szacunku i dobrego życia, bez względu na urodzenie. Trzeba tylko dać im szansę. „Trzy kobiety” to powieść teoretycznie przenosząca czytelnika do czasów bardzo odległych. Takich, w których świat w bardzo prosty sposób dzielił ludzi na bogatych i biednych, dobrze urodzonych i tych nie mających nawet kawałka chleba na jutrzejsze śniadanie. Po ulicach miast dostojnym krokiem spacerowały wtedy matrony odziane w wytworne toalety. Eteryczne niczym motyle, za to całkowicie zależne od decyzji mężczyzn, którzy pojęli je za żony. W tym samym czasie ich niepiśmienne służące szorowały podłogi i marzyły, by wyrwać się do miejsca, w którym chociaż przez chwilę można by zaznać wytchnienia od monotonnej rzeczywistości i ciężkiej, fizycznej pracy. Pytanie brzmi, czy początek dwudziestego wieku tak bardzo różni się od tego momentu, w którym znajdujemy się obecnie? Początkowo odpowiedź wydaje się oczywista. Współczesne kobiety pos...
Czytaj więcej

Coraz mniej światła - Nino Haratischwili

-
Obraz
Człowiek uczy się, jak stać się sobie kimś obcym, i to jest najlepsza droga, żeby tu przetrwać. W naszym mieście miłość trwa krótko i rozpływa się jak poranna mgła wraz ze wschodem słońca. W naszym mieście dziewczyny są koloru pudrowego różu, są zwiewne i delikatne jak piórka, istnieją po to, by podbudowywać honor swoich mężczyzn i piec im ciepły chleb, istnieją po to, by stawać się czyimś wyobrażeniem. W naszym mieście dziewczęta są jak złote rybki, a zadaniem chłopców jest budować akwaria dla swoich rybek. W naszym mieście dziewczęta są jak bezskrzydłe anioły na cienkich nitkach, pociągają za nie matki, ciotki i babki, którym kiedyś też nie pozwolono odlecieć. Nie znam Nino Haratischwili osobiście, chociaż jest mi bliska jak siostra. To bardzo dziwne uczucie i zdarza się tylko w stosunku do nielicznych twórczyń. Za każdym razem, kiedy kończę Jej powieść, mam ogromne poczucie straty. Niby wiem, że jeszcze wróci, że nie powiedziała ostatniego słowa, ale pierwsze ślady pustki i tak od...
Czytaj więcej

Jedyny walc - Małgorzata Garkowska

-
Obraz
Niektóre powieści nie potrzebują zbyt wielu słów, by w pełni można było oddać ich urodę. Mówiąc wprost, bronią się same pomysłem, poziomem języka i wytrwałością w realizacji obranej konwencji literackiej. Wystarczy jeden przymiotnik, by w najprostszy, ale i najszczerszy sposób przekazać swoje oddanie konkretnej książce. „Jedyny walc” jest po prostu ŚWIETNY i bez zastanowienia mogę postawić go na półce obok twórczości Aleksandra Puszkina, którego fragment „Eugeniusza Oniegina” otwiera tę historię. Małgorzata Garkowska, znana szerzej z „Wyboru matki”czy „Mostu pomiędzy słowami”, zaskakuje przede wszystkim skromnością i minimalnym wręcz udziałem w życiu publicznym. Nie potrzebuje atencji i poklasku, by tworzyć wartościowe treści i zapisać się w świadomości szerszego grona odbiorców. To wzbudza moje uznanie, sympatię i szacunek. Przechodząc do fabuły, „Jedyny walc” może być rozpatrywany w niezwykle rozległym kontekście. Jako powieść historyczna imponuje doskonale odmalowanym tłem, bogatym...
Czytaj więcej

Narcyz - Izabela M. Krasińska

-
Obraz
Ilekroć się z nią spotykam, nie mogę wyjść z podziwu, że istnieją takie kobiety jak ona. Jestem przekonany, że gdybym poprosił ją o podanie PESELU albo PINU do karty płatniczej, zrobiłaby to bez wahania. Aż mi żal, że nie jestem wyłudzaczem pieniędzy, bo trafiła mi się naprawdę idealna ofiara. Najnowsza powieść Izabeli M. Krasińskiej jest historią, która może stać się częścią życia każdego z nas. Nie ma znaczenia, w jakim wieku jesteśmy, czy posiadamy dobre wykształcenie, wysoki status materialny, czy z którą płcią się identyfikujemy. Rzadko zdarza się tak, aby poruszany w książce temat był aż tak uniwersalny. Z drugiej jednak strony dotyczy delikatnej materii psychiki i w łatwy sposób można go ukryć pod płaszczykiem odpowiednich póz i dobieranych do sytuacji masek. Z tego powodu o narcyzach nie słyszymy zbyt często i część z nas z pewnością będzie miała problemy, aby rozpoznać takich ludzi w swoim otoczeniu. Izabela M. Krasińska pokusiła się, aby za pomocą pierwszoosobowej, naprzemien...
Czytaj więcej

Na wieczne potępienie - Małgorzata Rogala

-
Obraz
Ja tu wszystkich znam, moje dziecko. Wiedziałam, że coś się wydarzy. Od kilku dni czułam coś w powietrzu. -Brzozowska odwróciła się w kierunku lasu i znieruchomiała ze zmrużonymi oczami. Zima jest wyjątkowym okresem w kalendarzu przyrody. Jak żadna inna pora roku potrafi olśnić magią wirujących w powietrzu płatków śniegu, zatrzymać na chwilę cały świat siłą porażającej ciszy i bieli. Nawet najbardziej bezrefleksyjne jednostki, zaprogramowane na zdobywanie kolejnych punktów w ziemskiej grze „kto jest najlepszy”, odczuwają wtedy niepokojące drgania resztek ludzkich odruchów. Trudno jest bowiem zapanować nad tym, co pierwotne i wpisane w DNA. Zimowa szata jest prosta i z całą pewnością to właśnie w niej tkwi jej magia. Starożytni Egipcjanie utożsamiali biel z nieurodzajem i śmiercią, Chińczycy przywdziewają biel w żałobie. Dla nich jest ona po prostu synonimem nieszczęścia. Stojąc u progu Pełni, w której widać już świąteczne drzewka i bożonarodzeniowe ozdoby, można zapomnieć, że bezkres...
Czytaj więcej

Namaluj mi anioła - Małgorzata Lis

-
Obraz
Jesienne dni mają to do siebie, że nie tylko są coraz krótsze, ale przede wszystkim brak im światła. Każdy z nich usycha w oczekiwaniu na promienie słoneczne i chwilę, w której znowu będzie można poczuć, że wszystko budzi się do życia po długim, zimowym letargu. W listopadzie nosimy więc głowy coraz niżej, wypatrując raczej pierwszych płatków śniegu niż ciepłych pocałunków składanych nam na twarzach przez słońce. Lubię myśleć, że przyroda wysyła nam drobne znaki. Pociesza w chwilach zwątpienia i smutku albo dodaje energii, gdy zaczyna się dziać coś dobrego. Niektórzy mówią, że to wszystko sprawka aniołów. Chyba łatwiej jest żyć myśląc, że ktoś się nami opiekuje, że istnieje siła wyższa, działająca w zgodzie z nami samymi i całym wszechświatem. Różnie można nazywać dobro, którego doświadczamy i które sprawia, że kolejnego dnia chcemy pójść dalej. Nie zawsze musi chodzić o rzeczy priorytetowe, te najważniejsze. Czasami wystarczy drobnostka, która sprawi, że zła energia zatrzyma się w swy...
Czytaj więcej

Kwadrans - Emilia Kiereś

-
Obraz
Czy masz kwadrans? Piętnaście minut to raczej niewiele czasu, jednak czasami nawet drobna chwila napędza ogromne zmiany w całym naszym życiu. To co minęło zazębia się z tym co jest aktualnie i tym, co stanie się w odległej przyszłości. Wszyscy mamy swój moment zwany inaczej życiem. Część z nas chłonie wszystkimi zmysłami każdy mijający dzień, inni spoglądają na swój świat zza grubej szyby. Zdarza się, że choroba odbiera nam powoli siły, pamięć, wszystko to, co stworzyliśmy w pocie czoła sądząc, że jeszcze zdążymy się nacieszyć zgromadzonym majątkiem. „ Podobno każdy człowiek ma swój zegar, który odmierza jego czas. Nikt nie może na niego wpłynąć; nikt nie wydłuży sobie swojego czasu ani go nie skróci - każdy ma go tyle, ile mu dano. Zegarmistrz Zegarmistrzów sprawuje pieczę nad wszystkimi zegarami i dba o to, żeby działały jak należy. Dlatego trzeba zaufać. Ktoś czuwa nad naszym czasem. Nie możemy zrobić więcej, niż jest nam pisane”. Emilia Kiereś należy nie bez p...
Czytaj więcej