Okruch - Anna Ficner-Ogonowska

-
To chyba pierwsza tak niska ocena w mojej karierze na "lubimy czytać".
Sumienie dyktuje mi jednak, aby książkę ocenić zgodnie z tym jak ją czuję.
Przede wszystkim-jest obszerna. Nadmiernie obszerna. Po drugie, jest napisana tak ckliwym językiem, że z trudem powstrzymuję się od użycia słowa "infantylna". Bohaterka (Sara) jest tak wyprana z ludzkich cecha charakteru, że trudno było mi sobie wyobrazić ją jako realną osobę. Główny bohater, będący policjantem z dochodzeniówki posługuje się za to językiem panienek z wiktoriańskiej pensji dla dziewcząt. Brrrr...
Jedynym wątkiem, który utrzymał mnie na fali tej przegadanej historii, była postać starszej pani. Te fragmenty czytałam bez zgrzytania zębami.
Każda chwila między młodymi ludźmi, których znajomość dopiero raczkuje, jest tak przeanalizowana, przesiana przez sito słów, że po setnym "spojrzała mu głęboko w oczy" miałam już SERDECZNIE dość.
Chciałam dobrnąć do końca, aby ocena była jak najbardziej sprawiedliwa i to mi się udało. Żałuję jednak poświęconego czasu i wiem, że to ostatnia książka tej autorki, po którą sięgnęłam.
Co lepsze-moja mama ma identyczną opinię.
Nie, nie i jeszcze raz NIE.
Dzień dobry! Witam Państwa serdecznie w miejscu, gdzie pierwsze skrzypce gra moja największa pasja – literatura. Kocham czytać. Książki pomagają mi przetrwać trudne chwile, ale i są ze mną w momentach radosnych, kiedy oddycham pełną piersią. Dzięki obcowaniu z innymi ludźmi o podobnych zainteresowaniach czuję się szczęśliwa i spełniona. Blog Pod Małym Aniołem to przestrzeń dla ludzi życzliwych, lubiących siebie i świat. Każdy pozostawiony w postaci komentarza ślad niech będzie dowodem na to, że literatura łączy, a nie dzieli. Mimo różnic niech w magiczny sposób sprawia, że chcemy się rozwijać i wciąż na nowo definiować naszą rzeczywistość. Zapraszam w tę podróż wszystkich lubiących czytać. Dobrego dnia:-) Kasia Łukaszczyk

Komentarze

Publikowanie komentarza

Popularne posty z tego bloga

Miedziany listek - Emilia Kiereś

-
Obraz
„Miedziany listek” Emilii Kiereś przeczytałam kilkakrotnie. Nie jest wielkim sekretem, że mam ogromną słabość do dobrej literatury skierowanej do Dzieci, jednak tym razem sytuacja jest dla mnie szczególna. Nie, nie chodzi o sam patronat, który mój blog roztacza nad tą opowieścią, chociaż jestem z niego oczywiście niesamowicie dumna. Myślę raczej o temacie, który tym razem postanowiła poruszyć Autorka. Jedynactwo. Większość Dzieci bardzo pragnie mieć rodzeństwo. Dzielić się każdą chwilą z kimś bliskim w podobnym wieku. Mieć towarzysza zabaw na wyciągnięcie ręki, sojusznika w drobnych problemach domowych. Razem jest łatwiej, razem jest lepiej... Brak rodzeństwa nie jest wyborem Dziecka. Jest faktem, z którym trzeba się pogodzić. To może być trudne, chociaż nie zawsze i nie w każdym wypadku. Zdarza się, że akceptacja przychodzi szybko, jeśli …
Czytaj więcej

Kwadrans - Emilia Kiereś

-
Obraz
Czy masz kwadrans?
Piętnaście minut to raczej niewiele czasu, jednak czasami nawet drobna chwila napędza ogromne zmiany w całym naszym życiu. To co minęło zazębia się z tym co jest aktualnie i tym, co stanie się w odległej przyszłości. Wszyscy mamy swój moment zwany inaczej życiem. Część z nas chłonie wszystkimi zmysłami każdy mijający dzień, inni spoglądają na swój świat zza grubej szyby. Zdarza się, że choroba odbiera nam powoli siły, pamięć, wszystko to, co stworzyliśmy w pocie czoła sądząc, że jeszcze zdążymy się nacieszyć zgromadzonym majątkiem.
„Podobno każdy człowiek ma swój zegar, który odmierza jego czas. Nikt nie może na niego wpłynąć; nikt nie wydłuży sobie swojego czasu ani go nie skróci - każdy ma go tyle, ile mu dano. Zegarmistrz Zegarmistrzów sprawuje pieczę nad wszystkimi zegarami i dba o to, żeby działały jak należy. Dlatego trzeba zaufać. Ktoś czuwa nad naszym czasem. Nie możemy zrobić więcej, niż jest nam pisane”.
Emilia Kiereś należy nie bez powodu do ścisłej czołówk…
Czytaj więcej

Narzeczona z getta - Sabina Waszut. RECENZJA PRZEDPREMIEROWA

-
Obraz
Zdarza się, że książka wywrze na mnie tak ogromne wrażenie, że nie jestem w stanie przelać zgromadzonych myśli na papier. Zdarza się także, że już sama okładka przemówi do mnie tak mocno, że nie potrafię przestać o niej myśleć. Powieściom z nutką historyczną stawiam wysokie wymagania, szczególnie jeśli dotykają one tak delikatnej materii jak nasze własne losy. Łatwo tu o przekłamania, łzawe nuty, czy fałszywe tony, nawet jeśli autor ma ogromną wiedzę na temat tego co stało się kilkadziesiąt lat temu w kraju nad Wisłą. Tym razem trafiłam na niezwykłą perełkę. Książkę, która jest prawdziwa w swym przekazie i niczym nie musi się wspierać, by zrobić ogromne wrażenie na odbiorcy. „Narzeczona z getta” autorstwa Pani Sabiny Waszut jest powieścią, o której będzie głośno mimo tego, że opowiedziano ją szeptem. Jest historią, która spaja…
Czytaj więcej

Winne miasto - Zofia Mąkosa

-
Obraz
„Winne miasto” autorstwa Zofii Mąkosy jest książką perfekcyjną i dopracowaną w najdrobniejszych szczegółach. Powieścią, która po przeczytaniu zostaje nie tylko na półce, ale także i w sercu. To historia Matyldy-Wendyjki, która w trudnych powojennych czasach nie może odnaleźć swojego miejsca na ziemi. Wszędzie osądzana jest przez pryzmat swojego pochodzenia. Obco brzmiące nazwisko, luteranizm oraz twardy akcent zamykają wiele drzwi i tyle samo możliwości. W zamian Matylda otrzymuje szansę, aby przekonać się, że wszystko w co wierzyła przez lata, czemu poświęciła się bezgranicznie w imię dziecięcej miłości do Adolfa Hitlera jest złudą i złem. Dramat człowieka, który wyrósł chowany przez III Rzeszę w przekonaniu, że czyni właściwie i z korzyścią dla wszystkich jest wręcz niewyobrażalny. Matylda musi zbudować siebie samą od nowa, nauczyć się życia z piętnem bycia odmieńcem, poszukać swojej tożsamości. Przebaczyć sobie i innym, aby zbliżyć się do ukojenia nękającej jej przeszłości. Z pewnoś…
Czytaj więcej

Dolina nadziei - Zofia Mąkosa

-
Obraz
Pan kiedyś stanął nad brzegiem,
Szukał ludzi gotowych pójść za Nim;
By łowić serca
Słów Bożych prawdą. (...) Panie, jestem ziarnkiem piasku, które jest jednym z wielu w Twoich świętych rękach. W jednej dłoni masz garść soli, w drugiej dzierżysz pieprz. Przesypujesz te ziarnka powoli, patrząc jak mieszają się między sobą aż w końcu tracą swój jednorodny kolor. Biel i czerń przestają być tak łatwe do zdefiniowania i ujęcia w słowa. Czas zaciera ich moc, charakterystyczny smak. Nic na to nie poradzimy- my drobinki świata. Gdy rzucasz nas na wiatr, drżymy ze strachu. Lecąc bezwiednie, poddajemy się losowi jak dzieci, które ufają dorosłemu. Bo przecież wszystko musi mieć swój cel, wszystko w życiu dzieje się po coś.
Jestem ubogim człowiekiem,
Moim skarbem są ręce gotowe
Do pracy z Tobą
I czyste serce. (...)

Opadając powoli na samo dno ludzkości, tracąc wszystko co dobre po małym kawałku, bardzo trudno nie pozwolić odrzeć się z nadziei. Zachować człowieczeństwo pomimo wszystko. Spać snem sprawiedliwego,…
Czytaj więcej

Cenny motyw - Małgorzata Rogala

-
Obraz
Siedzę naprzeciwko Celiny Stefańskiej już drugi raz. Nie jestem zdziwiona jej neurotycznym zachowaniem i potrafię już nawet razem z nią wstrzymać na chwilę myśli i popracować nad płynnością oddechu, kiedy tylko dopada ją atak paniki. Celina ma prawdziwe powody, aby nie zawsze zachowywać się w sposób racjonalny, czy łatwy do przewidzenia. Na jej miejscu ja miałabym dużo gorsze lęki... Przy pierwszym spotkaniu urzekła mnie jej osobowość i fakt, że ma odwagę zachowywać się dokładnie tak jak czuje. Być sobą. Ta dziewczyna nie ma nowoczesnej komórki, genialnego sprzętu szpiegowskiego, nie ma nawet samochodu, ale mimo wszystko jest fantastycznym detektywem. Zazdroszczę jej spostrzegawczości i umiejętności kojarzenia faktów, które pozornie nie mają ze sobą nic wspólnego. Zwracam się do niej zawsze, gdy przytłacza mnie codzienność, gdy pragnę inteligentnej rozrywki na dobrym poziomie. Aby opowiedzieć Wam dzisiaj o Celinie i historii, która się jej tym razem przytrafiła, spędziłam sporo czasu n…
Czytaj więcej

Przepowiednia - Emilia Kiereś (recenzja patronacka)

-
Obraz
Trzymając w dłoniach najnowszą książkę Pani Emilii Kiereś pod tytułem „Przepowiednia” czuję się przede wszystkim onieśmielona i wzruszona. Od kilku dni zastanawiam się, jak najlepiej ująć w słowa wszystkie emocje, które towarzyszą tej książce, jak sprawić, abyście Państwo nie przeszli obok niej obojętnie, pomijając ją w zalewie tych wszystkich czytelniczych nowości, które zewsząd krzyczą o swojej wyjątkowości.
Dzisiaj oddycham z ulgą, bo już wiem, że książka sprzedaje się fantastycznie i nikomu nie trzeba już dłużej uzmysławiać, że oto spogląda na prawdziwą perełkę.
Tak, „Przepowiednia” jest prawdziwym majstersztykiem. Pani Emilia Kiereś obchodzi w tym roku okrągłą rocznicę publikacji swojej pierwszej książki. Dokładnie dziesięć lat temu (5 marca 2010) światło dzienne ujrzał „Srebrny dzwoneczek”. Miniona dekada przyniosła Autorce dokładnie dziesięć publikacji, które dla mnie łączy jedna cecha- wszystkie zostały opowiedziane po to, by nieść dobro. 
„Przepowiednia” to baśń o poszukiwaniu s…
Czytaj więcej

Położna z Auschwitz - Magda Knedler. Recenzja przedpremierowa.

-
Obraz
Te słowa nie będą o cierpieniu, bo nie jestem w stanie unieść jego ciężaru. Uginam się pod każdym kolejnym istnieniem zagłodzonym, bitym, upokorzonym przez oprawcę. Nie mogę znieść myśli o ludziach poddawanych „eksperymentom medycznym”, by ciekawość nazistowskich „naukowców” mogła zostać zaspokojona. Czuję smród wydobywający się z krematoriów, widzę łunę nad obozowym niebem. Tak trudno jest wyrazić słowami emocje w obliczu bestialstwa, któremu w bezwiednym milczeniu miesiącami przyglądał się świat. Auschwitz-Birkenau, punkt na mapie, który jest prawdą historyczną. Niepodważalną i świętą. Te słowa niech będą o nadziei, o tym, że życie składa się z różnych odcieni, a nie tylko z jednoznacznych barw. O tym, że czasami w najgorszym cierpieniu pojawia się niewielki, …
Czytaj więcej

Ósme życie (dla Brilki). Tom 2 - Nino Haratischwili

-
Obraz
„Ósme życie” to książka wyjątkowa, której nie sposób przeczytać byle jak, w biegu. Potrzebuje skupienia, cieszy i chwili, w której spotkamy się wreszcie sam na sam ze swoimi myślami. Z samym sobą.
Powieść obejmuje aż sto lat smutków, nieszczęść, ale i krótkotrwałych chwil szczęścia i beztroskiej radości. Ogromną siła tej powieści jest doskonałe tłumaczenie, niczym nie zmącona czystość przekazu myśli autorki.
Pierwszy tom wstrząsnął mną tak gwałtownie, że z żalem czytałam ostatnie już strony. Plastyczny język i emocje, które jestem w stanie dzielić z bohaterami sprawiły, że każdy fragment stał mi się bliski. Drugi tom sprawił, że zaczęłam zastanawiać się nad tym, dlaczego tak mało wiem o Gruzji. Czy to nie dziwne, że moja wiedza o tym kraju wyniesiona ze szkoły jest aż tak skromna? Przecież o Stanach Zjednoczonych wiem tak wiele, chociaż dzieli nas dziesięciogodzinny lot samolotem, mentalność, postrzeganie otaczączającego świata.
Nino Haratischwili otworzyła mi oczy. Gruz…
Czytaj więcej