Okruch - Anna Ficner-Ogonowska

-
To chyba pierwsza tak niska ocena w mojej karierze na "lubimy czytać".
Sumienie dyktuje mi jednak, aby książkę ocenić zgodnie z tym jak ją czuję.
Przede wszystkim-jest obszerna. Nadmiernie obszerna. Po drugie, jest napisana tak ckliwym językiem, że z trudem powstrzymuję się od użycia słowa "infantylna". Bohaterka (Sara) jest tak wyprana z ludzkich cecha charakteru, że trudno było mi sobie wyobrazić ją jako realną osobę. Główny bohater, będący policjantem z dochodzeniówki posługuje się za to językiem panienek z wiktoriańskiej pensji dla dziewcząt. Brrrr...
Jedynym wątkiem, który utrzymał mnie na fali tej przegadanej historii, była postać starszej pani. Te fragmenty czytałam bez zgrzytania zębami.
Każda chwila między młodymi ludźmi, których znajomość dopiero raczkuje, jest tak przeanalizowana, przesiana przez sito słów, że po setnym "spojrzała mu głęboko w oczy" miałam już SERDECZNIE dość.
Chciałam dobrnąć do końca, aby ocena była jak najbardziej sprawiedliwa i to mi się udało. Żałuję jednak poświęconego czasu i wiem, że to ostatnia książka tej autorki, po którą sięgnęłam.
Co lepsze-moja mama ma identyczną opinię.
Nie, nie i jeszcze raz NIE.
Dzień dobry! Witam Państwa serdecznie w miejscu, gdzie pierwsze skrzypce gra moja największa pasja – literatura. Kocham czytać. Książki pomagają mi przetrwać trudne chwile, ale i są ze mną w momentach radosnych, kiedy oddycham pełną piersią. Dzięki obcowaniu z innymi ludźmi o podobnych zainteresowaniach czuję się szczęśliwa i spełniona. Blog Pod Małym Aniołem to przestrzeń dla ludzi życzliwych, lubiących siebie i świat. Każdy pozostawiony w postaci komentarza ślad niech będzie dowodem na to, że literatura łączy, a nie dzieli. Mimo różnic niech w magiczny sposób sprawia, że chcemy się rozwijać i wciąż na nowo definiować naszą rzeczywistość. Zapraszam w tę podróż wszystkich lubiących czytać. Dobrego dnia:-) Kasia Łukaszczyk

Komentarze

Publikowanie komentarza

Popularne posty z tego bloga

Nic o tobie nie wiem - Małgorzata Rogala

-
Grafika
  Technologia powinna była uwolnić człowieka od ciężarów życia. Zamiast tego uczyniła go więźniem. Brian Patrick Herbert , Diuna. Bitwa pod Corrinem Gdybym zamknęła oczy, bez większego wysiłku mogłabym wrócić do czasów, w których o internecie słyszeli tylko nieliczni. To moje dzieciństwo i czasy licealne. Tak naprawdę projekt globalnej sieci komputerów powstał dość dawno, bo w latach sześćdziesiątych ubiegłego stulecia. Rozwijano go małymi krokami i bywały momenty, w których tylko jednostki wierzyły w jego rychły sukces. W 1993 roku powstała pierwsza przeglądarka www, a trzy lata później dołączył do niej pierwszy komunikator. Dalej poszło już zupełnie gładko i innowacyjny pomysł stał się czymś powszechnym i komercyjnym. Dzisiaj nie znam nikogo, kto nie ma chociaż jednego urządzenia z aktywnym dostępem do internetu. (Niemal) niezawodna sieć naczyń połączonych dostarcza codziennie milionom użytkowników informacji. Pompuje adrenalinę, dowartościowuje, ale i niszczy ludzkie lo
Czytaj więcej

Gambit - Maciej Siembieda

-
Grafika
  W szachach (…) rywale losują, który będzie grał białymi. Wiesz czemu? (…) - Bo kto gra białymi, ten zaczyna partię – wyjaśnił. - Ma sposobność narzucenia swojego pomysłu rozgrywki, a na dodatek kontroli przeciwnika.” „Gambit” nie należy do najnowszych powieści. Jego premiera odbyła się w 2019 roku, co w przypadku dość specyficznego rynku wydawniczego może oznaczać już zaawansowaną starość, by w niektórych przypadkach nie użyć jakże dobitnego słowa „życie pozagrobowe”. Nawet świetne publikacje potrafią znaleźć się na cmentarzysku pod naporem miliarda nowości. Niestety dla nas wszystkich. Recenzje tej książki wręcz wylewają się z fasad internetu. Na portalu „Lubimy czytać” otrzymała dotychczas 916 ocen i 231 opinii. Niektóre merytoryczne, inne zabawne, bo odnoszące się raczej do tembru głosu interpretującego ją lektora. Przyznam, że dawno tak świetnie nie bawiłam się, jak podczas podążania śladami historii stworzonej przez autora. Co lepsze, sami czytelnicy uczynili z niej żywą l
Czytaj więcej

Wiosenne przebudzenie. Duchy minionych lat - Joanna Jax

-
Grafika
„ Ciągle zmagała się z kompleksami, że jej rodzice byli lepsi, bardziej prawi, z moralnymi kręgosłupami. Ona czuła się ułomna, mniej wartościowa i słaba. A tymczasem okazało się, że prawda może być zupełnie inna.” Ucząc się historii nabywamy przekonania, że dokładnie potrafimy odtworzyć fakty nawet z bardzo odległych czasów. Bohaterskie czyny, zaskakujące zdrady i tylko ludzie bardzo nikczemni lub bardzo dobrzy. Raczej nikt nie wspomina o szarej codzienności, zwykłych wyborach i mrówczych działaniach jednostek, bo przecież nic w tym spektakularnego i godnego uwagi potomnych. Przeszłość kreślona w ten sposób ma jednak zasadniczą wadę. Jest nie tylko fragmentaryczna, ale i pozbawiona wszelkich ludzkich emocji. Wielokrotnie udowodniono już, że było zupełnie inaczej niż dotychczas sądziliśmy i los świata leżał w dłoniach niewidocznych na pierwszym planie. Każde zdarzenie zapamiętane oczami poszczególnych narratorów i niesione przez bieg zawiłych wydarzeń odbiega od wersji, którą
Czytaj więcej

Wiatr ze wschodu. Czas białych nocy - Maria Paszyńska

-
Grafika
„ Czemu tak dużo o niej myślę, skoro tak działa mi na nerwy?- pytał samego siebie, chodząc tam i z powrotem po pokoju”. Żyjąc współcześnie przyzwyczailiśmy się do tego, że wszystko powinno być na wyciągnięcie dłoni. Regularnie wymieniamy zepsute sprzęty, bo ich naprawa często jest nieopłacalna i w dodatku trwa zbyt długo. A my już nie lubimy na coś czekać, albo dochodzić małymi kroczkami do wyznaczonego celu. Najchętniej realizujemy swoje pragnienia minutę po tym, jak tylko przychodzą nam one do głowy. W mediach możemy podziwiać kolejne programy, w których obcy ludzie zawierają związki małżeńskie bez ani jednego spotkania. Za doborem „idealnej pary” stoi sztab psychologów i matematycznych algorytmów. MUSI być perfekcyjnie! Dziwne czasy...... Tęsknię do tych dni, w których ludziom towarzyszyły prawdziwe, wielowymiarowe emocje przepływające przez nich w sposób naturalny i niewymuszony. Miłość, nienawiść- wszystko jedno, byle tylko płynące wartkim potokiem szczerości i tętniąc
Czytaj więcej

Szalej - Monika Drzazgowska

-
Grafika
Poniekąd pozwolisz obrać się z warstw, w które ubrano cię od narodzin. Poniekąd nigdy nie będziesz w stanie się ich wyzbyć, poczuć się naprawdę sobą. Poniekąd... Mijające lata są jak kaftany, czepce i spódnice przywdziewane przez kobiety. Tak często podkreśla się, że człowiek przychodzi na świat zupełnie nagi i taki też odchodzi w dniu śmierci. Bo z prochu powstałeś i w proch się obrócisz. A przecież to nie do końca prawda... Uwolniona energia umierającego ciała zostanie i będzie krążyć w krwiobiegu kolejnych pokoleń. To będzie dziewczynka. Zaraz po pierwszym zachłyśnięciu się oddechem, który tak parzy, że trzeba zacząć krzyczeć, przynoszą im maleńkie sukmany. Zwykle kryją się za nimi wyrazy matczynej czułości i uczucie, zrodzone w jej sercu. Mówią, że to chemia działająca wbrew logice, że najważniejsze, by przetrwał gatunek. Ona jednak karmi się nadzieją, że to coś więcej niż biologia. Będziesz kimś wyjątkowym. Zajdziesz dalej, spojrzysz głębiej. Starczy ci sił, aby przekrocz
Czytaj więcej

Uczniowie Hippokratesa. Doktor Bogumił - Ałbena Grabowska

-
Grafika
Do końca życia nie zapomnę momentu, kiedy to moja najlepsza przyjaciółka jakieś 30 lat temu wyszperała w domowej biblioteczce swoich rodziców „Encyklopedię zdrowia”. Opasłe tomisko zafascynowało nas na bardzo długie miesiące i chyba nie przesadzę twierdząc, że czytając poszczególne opisy miałyśmy wszystkie możliwe objawy opisanych tam schorzeń. Tak proszę Państwa rozwija się stopniowo przypadłość zwana HIPOCHONDRYZMEM, prawda? W ten oto delikatny sposób próbuję powiedzieć, że od wielu lat kwestie zdrowotne są mi szczególne bliskie i momentami jestem swoim własnym lekarzem (nie polecam). Na dodatek zaliczam się do dzieci służby zdrowia i od wczesnych lat żywota uświadamiano mnie jak trudny i niewdzięczny jest to zawód. Sporadycznie jednak myślałam o tym co by było, gdybym urodziła się trochę wcześniej... Diagnostyka bez stetoskopu, nie wspominając o USG, rezonansie magnetycznym?? Czy to można jeszcze nazwać leczeniem?? Umieram z przerażenia na samą myśl. Właśnie z tych powodów zar
Czytaj więcej

Czytelnicze podsumowanie roku 2020

-
Grafika
  Ostatnio Maria Olecha- Lisiecka, znana Państwu z fantastycznych wywiadów z różnymi autorami, („Prolog”) zaprosiła mnie do spojrzenia w zupełnie inny sposób na rok 2020. Moim zadaniem było odszukanie pozytywnych wydarzeń z ostatnich dwunastu miesięcy. Początkowo miałam wrażenie, że to zbyt trudne, jednak w miarę tworzenia listy odkryłam, że spotkały mnie także i miłe rzeczy, które jakoś utonęły w codzienności i szybko o nich zapomniałam. Myślę, że w moim wirtualnym-blogowym działaniu jest bardzo podobnie. Sądziłam, że przeczytałam zdecydowanie mniej książek niż w 2019 roku, ale po wnikliwej analizie okazało się, że jest wręcz odwrotnie. Jestem osobą, która nigdy nie przykładała wagi do liczb, więc pozwólcie, że i tym razem nie skupię się na statystykach. Największą dumą są dla mnie tytuły, którym miałam niewątpliwy zaszczyt patronować. To powieści, które reprezentują wysoki poziom merytoryczny i językowy. Wybierałam je starannie z myślą nie tylko o swoim dobrym imieniu, ale i Pa
Czytaj więcej

Córka fałszerza - Joanna Jax

-
Grafika
  Ostatnie lata przyniosły nam prawdziwy wysyp powieści związanych z okresem II wojny światowej. Pierwsze z nich czytałam z ogromnym zaangażowaniem i ściśniętym gardłem, ale z każdą kolejną premierą te odczucia bladły, a ja miałam wrażenie, że czytam ciągle jedną i tę samą historię. Sądzę, że każdy z nas ma swoją granicę wrażliwości i moja w pewnym momencie została przekroczona- odczuwałam już tylko zdecydowany przesyt. Nie neguję wartości merytorycznej, czy literackiej tych utworów. Mówię jedynie, że nie miałam ochoty na kolejną podróż w czasy zagłady i bezgranicznego cierpienia. Dlatego, gdy latem otrzymałam propozycję przeczytania elektronicznej wersji „Córki fałszerza”, w której opisie pojawiły się kluczowe hasła związane z III Rzeszą, byłam niezwykle sceptycznie nastawiona i z góry założyłam, że po kilkudziesięciu stronach zrezygnuję. Stało się jednak zupełnie inaczej. Ta powieść mnie nie tylko zaskoczyła, ale i całkowicie pochłonęła! Najnowsza trylogia Joanny Jax chwalona pow
Czytaj więcej

Na moment przed świtem & Ostatnia iskra nadziei - Magdalena Wala

-
Grafika
Śląsk nie jest najpiękniejszym miejscem na świecie, nie zamierzam Państwa okłamywać. Będąc na studiach wielokrotnie zastanawiałam się, czy nie lepiej przeprowadzić się gdzie indziej. Stało się jednak tak, że ta ziemia oplata mnie z roku na rok coraz bardziej i chociaż faktycznie, nie jest to miejsce szczególnie urokliwe, kocham je tak jak najlepiej potrafię. „Na moment przed świtem” oraz „Ostatnią iskrę nadziei” przeczytałam w trzy dni. Już od dłuższego czasu planowałam lekturę książek autorstwa Pani Magdaleny Wali, zawsze jednak coś stawało mi na drodze. Aktualna sytuacja sprawiła, że ten wyjątkowo trudny dla nas wszystkich czas narodowej kwarantanny, stał się okresem mojego powrotu do korzeni. Autorka jest nauczycielką historii, wykazującą szczególne zainteresowania popularyzacją wiedzy z zakresu uczonego przez siebie przedmiotu. Informacja ta, znaleziona na skrzydełku pierwszego tomu, tuż obok zdjęcia Pani Wali, utwierdziła mnie w przekonaniu, że powinnam czym prędzej pr
Czytaj więcej

Szepty z wyspy samotności - Magda Knedler

-
Grafika
  „ Z pewnością wyrzucała sobie, że ona tam nie widzi żadnego profilu, a przecież wszyscy powtarzają, że ten profil wyraźnie widać i że to Zeus. Moim zdaniem jesteśmy pod złym kątem, za blisko, i to dlatego. Czasem lepiej różne rzeczy widać, kiedy stanie się trochę dalej.” Minęło wiele miesięcy od premiery „Szeptów z wyspy samotności”. Dni początkowo wypełnionych bezsilnością i niedowierzaniem. To chwile spędzone wielokrotnie na poszukiwaniu odpowiedzi na pytania, których nikt od lat już nie zadawał tak na serio. Nie było takiej potrzeby. Abstrakcyjne elementy układanki stopniowo musiały się jednak złożyć się w nową całość. Dzień po dniu, tydzień po tygodniu. Powoli. Falujące emocje zaczęły osiadać, by w końcu ucichnąć i stać się podstawą codzienności. Nie pamiętam, kto pierwszy w końcu się roześmiał. Ale stało się, bo tkwiące w nas vis vitalis znalazło swoje ujście. Jak strumień wody, który wybił mimo wszystko. Życie w czasach zarazy, kolejny oddech w dniu, kiedy nikt do końca
Czytaj więcej